Alles tegelijk

Als samenleving en gemeente krijgen we veel op ons bord, gevraagd en ongevraagd. Wanneer het bord te vol wordt, valt er snel iets vanaf. Niet alles is te behappen, niet alles smaakt naar meer.

De opgaven vanuit het Rijk nemen de afgelopen jaren sterk toe en alles moet tegelijk. Denk aan nieuwe energie, stikstof, klimaatopgaven, huisvesting, vluchtelingenopvang, begeleiding, onderwijs en beschermd wonen. De invoering van de nieuwe Omgevingswet is minder bekend maar heeft ook een enorme impact.

Bij alle ambities en taken willen we als gemeente zorgen voor kwaliteit en zelf bepalen hoe we zaken realiseren.

Dat lukt niet bij alle opgaven, de grenzen komen steeds duidelijker in zicht. Simpel gezegd, niet alles kan tegelijk, de wal keert het schip. Bij het Rijk wordt de bodem van de geldkist zichtbaar en gemeenten en provincies krijgen forse kortingen opgelegd. De uitvoering stagneert omdat er over veel zaken wordt geprocedeerd. De wetgeving en de strategie op basis van modellen zijn niet op orde. De overheid kan en doet niet alles, sterker in het verleden is veel overgedragen aan de markt. Denk aan woningbouw, zorg en nutsbedrijven. De hypotheekrente en de overheidseisen maken woningen te duur. Het elektriciteitsnet raakt vol en nieuwe aansluitingen stagneren terwijl we willen uitbreiden met bedrijventerreinen en woningbouw.

Het is onverteerbaar dat gemeenten worden gezien als uitvoeringsorganisaties. We blijven ervoor strijden dat gemeentelijk wordt bepaald hoe we taken op een verantwoorde wijze uitvoeren. Denk bijvoorbeeld aan de opgaven in het landelijk gebied.
In nieuwe verkiezingsprogramma’s staan mooie stellingen voor ons landsbestuur. Op woensdag 22 november bent u/ben jij aan zet, ga stemmen. Let op de plaatselijke democratie, hoe gaat men om met de autonomie en zeggenschap van gemeenten.