Keuzestress
Of het nu gaat om wat we vanavond gaan eten, waar we op vakantie naartoe gaan of op welke partij we 22 november gaan stemmen; er zijn keuzes te over. Het lijkt wel of we uit steeds meer varianten kunnen kiezen. Maar uiteindelijk moet er wel gekozen worden. Nou is de keuze voor wat er vanavond op tafel staat niet heel impactvol. Al lijkt dit voor de kleuters of de pubers aan tafel soms wel het einde van de wereld te zijn. Maar staat er de volgende avond iets naar hun smaak op tafel (één van de drie p’s) dan is het al snel weer vergeten.
We kunnen hier een mooie parallel trekken naar de keuzes die we als gemeente moeten maken voor de begroting. Wij als college en ambtenaren zijn nu met de laatste loodjes bezig om straks aan de raad voor te kunnen leggen wat onze keuzes zijn om in 2024 het gemeenschapsgeld aan uit te geven en hoeveel we aan belastingen en leges binnen (willen) krijgen. Wij zijn zeg maar de maaltijd aan het voorbereiden die straks bij de raad op tafel komt te staan. Een belangrijke keuze die we hierbij moeten maken gaat over onze ambities als gemeente Staphorst. Wij zijn een heel ambitieuze gemeente. Op alle fronten willen we verder, beter en mooier. We willen meer woningen, meer ruimte voor bedrijven, meer fietspaden, meer ruimte voor sport en bewegen, duurzame schoolgebouwen, en we willen ook onze inwoners die het moeilijk hebben goed ondersteunen. En dan is dit slechts een kleine greep uit onze menukaart vol ambities.
Maar al deze ambities worden niet vanzelf gerealiseerd. Daar hebben we een hele keukenbrigade voor nodig. Van mensen die vergunningen controleren, mensen die plannen maken samen met onder andere scholen en sportclubs tot mensen die onze inwoners begeleiden naar de juiste zorg of een betaalde baan. En al die mensen moeten daar een eerlijk salaris mee verdienen. Dat betekent dat je eerst moet investeren in je eigen organisatie. En dat is best een lastige keuze om te maken.
Het klinkt heel logisch, immers zonder kok geen maaltijd. Maar extra personeel aannemen van belastinggeld geeft al heel snel een slecht beeld. “Dan werken ze maar wat harder daar op het gemeentehuis en drinken ze een kopje thee minder”, klinkt het al snel. En ik begrijp dat ook. Want we hebben met z’n allen zo veel wetten, beleid en regels bedacht waar heel veel ambtenaren druk mee zijn, dat het beeld ontstaat dat we alleen maar met onnodige, overbodige zaken bezig zijn. En als er minder regeldruk is, zal dit ons zeker (iets) gaan schelen. Maar deze gedachte mag ons niet laten afleiden van de noodzaak om te kiezen voor het investeren in onze organisatie om onze ambities te kunnen realiseren. Want we zijn met z’n allen vooral bezig met het realiseren van ambities, om gemeente Staphorst morgen nog fijner, beter en mooier te laten zijn.
