We nemen deze week afscheid. Onze gemeentesecretaris Marianne Kragting gaat met pensioen. En dat is wel even slikken. Als gemeentesecretaris is Marianne de baas van de ambtenaren (directeur van de gemeente) en is zij ondersteuner van het college. Een cruciale functie bij een gemeente dus. De manier waarop Marianne deze rol vervulde, zorgde ervoor dat zij ons liet groeien en bloeien. Zij was de moeder van de organisatie en het college, altijd positief met oog voor ieders belangen. Natuurlijk gunnen we haar een welverdiend pensioen, maar van mij had het echt nog niet gehoeven!

Marianne was duidelijk in haar element in de functie van gemeentesecretaris. Wat een verschil maakt dat voor haarzelf, en voor een organisatie. Ik ben ervan overtuigd dat voor iedereen zo’n functie bestaat. Zo’n functie die past als een jas. Waar je zelf blij van wordt en wat maakt dat je collega’s je waarderen. Of je directeur, elektricien of kapster bent, maakt dan niet uit. In elke functie is het mensenwerk om het beste uit jezelf te halen én daardoor met verve je rol te vervullen. Natuurlijk kunnen er omstandigheden zijn waardoor dit heel lastig wordt. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de tijdsdruk waaronder pakketbezorgers moeten werken of tot je 67ste in een fysiek zwaar beroep door moeten blijven werken.

Ook dat is mensenwerk, om oog voor die omstandigheden te hebben en er vervolgens wat aan te doen. Als overheid zetten wij ons samen met werkgevers in voor een zo goed mogelijk werkklimaat en heldere pensioenafspraken. Maar het echte verschil maak je zelf als mens. Voor jezelf, je directe omgeving en op je werk. Als je durft te kiezen voor wat bij jou past, inspireer je net als Marianne ook de mensen om je heen. Dat gun ik iedereen. In het werk, maar vooral ook als mens!