Moedige keuzes

Als er een coalitie is gesmeed, gaan de beoogde wethouders met elkaar om tafel om de onderwerpen te verdelen. Voor mij was dat een spannend moment: waar mag ik me de komende jaren mee bezig houden? En eerlijk gezegd stond ‘Handhaving’ niet bovenaan mijn wensenlijstje. Je wilt graag bouwen aan de gemeente, nadenken waar we over 10 jaar willen staan en daarmee aan de slag. Handhaving voelt dan als stilstaan. Je wilt door, maar iemand wil niet mee; of buren staan lijnrecht tegenover elkaar of je hebt te maken met mensen die bewust regels aan hun laars lappen die voor iedereen gelden.

Maar soms krijg je toch iets, ook al had je het niet gewenst. Zo kreeg ik de portefeuille ‘Handhaving’ toebedeeld. En soms blijkt dan ook hoe je iets helemaal mis kunt hebben. Want doordat ik deze portefeuille heb, zit ik bij mensen aan de keukentafel samen het gesprek te voeren. En dat zijn vaak mooie, eerlijke gesprekken. Er zit vaak een verhaal achter het dossier zoals het op papier staat. En dat verhaal lees je niet in het dossier. Maar dat verhaal hoor je wel aan de keukentafel. Natuurlijk hebben we regels en wetten met elkaar afgesproken waar we ons allemaal aan hebben te houden. Maar juist aan die keukentafel ontstaat begrip voor elkaar, maar ook begrip voor het afgesproken beleid. Dan zijn het geen holle zinnen meer op papier, maar zit je als mens bij elkaar. We worden het niet altijd eens, dat hoeft ook niet. Met respect voor elkaar ‘agree to disagree’ is ook winst.

Ja, ik werk graag  aan het elke dag een stukje mooier maken van onze gemeente. En daar hebben we iedereen voor nodig. Dat betekent dat we naar elkaar moeten luisteren, het gesprek moeten voeren en iedereen meenemen in de plannen die we hebben als gemeente en als inwoners. En daar is moed voor nodig. Moed om een stap te durven zetten die pijnlijk kan zijn voor een ander of voor jezelf, maar ook de moed om elkaar vast te blijven houden en op te blijven zoeken. Zo houden we een samen-leving waar we als Staphorst trots op zijn!