’t Hooge koor

Begin maart, het is een prachtige dag. Fris, maar de zon schijnt volop.
Soms is een wethouder ook (loco) burgemeester. Dat kan bij calamiteiten aan de orde zijn, dat kan ook bij leuke verplichtingen. Een voorbeeld daarvan is het bezoeken en feliciteren van echtparen die bijvoorbeeld 50 of 60 jaar getrouwd zijn. Mijn vrouw gaat meestal mee, dat is gezellig en ook handig. Zij kent meer mensen en familieverbanden. Want meestal wordt dat besproken, en dan ben je zo een half uur verder.

Het is bijzonder wat en hoeveel mensen kunnen vertellen over hun jeugd, hun werk en alle veranderingen die hebben plaatsgevonden. Dan horen we mooie verhalen en ook verdrietige ervaringen. Zelfs over de Tweede Wereldoorlog, veelal als jeugd buiten spelend en dan plotseling werd er geschoten. Men moest wegduiken in schuilkelders. Verhalen over onderduikers, bang voor tewerkstelling in Duitsland.

Zo ook begin maart op pad. Het echtpaar vertelde over ‘t Hooge koor. Dat was een bijzonder verhaal. In mijn beleving waren er in Staphorst in het verleden niet veel koren. Het bekende Christelijk mannenkoor is ooit begonnen in 1969. Ongetwijfeld waren er nog meer koren in die jaren. Maar ’t Hooge koor was er al in de jaren vijftig. Zelfs kwamen er een aantal namen voorbij van de leden destijds.
Het verhaal ging verder en het begon mij te dagen dat zingen niet de enige bezigheid was van dit koor. Wanneer ze met vriendinnen ’s avonds als oppas in de kamer zaten kwam ’t Hooge koor wel eens binnen. De groep kwam van ’t Hooge, een hoger gelegen deel aan de Gemeenteweg nabij de Meestersweg.

Op de vraag of het optreden werd gewaardeerd of afgekeurd kwam de reactie “van beide”. Een mooie jeugdherinnering die bovenkomt op een mooie en gedenkwaardige dag.